The long road to Vietnam

Drukte van jewelste! Menno en koen staan midden op een groot plein in hartje Promm Penn temidden van honderden toeterende, aandacht vragende tuk-tuks, verkopers en wanhopige toeristen. We nemen afscheid van onze senitmentele tuk-tuk buddy (inc. tranen) die ons dagen lang heeft rond getuk-tukt door de stinkende en modderige straten van Promm Penn. Het land is een chaos maar het is bewonderenswaardig te zien hoeveel veerkracht deze mensen hebben.

Op ons gemakje, halen we de kaartjes halen een waterje met traditioneel stokbroodje met paté, overblijfsel uit de Franse koloniale tijd (die Fransen nemen hun stokbroden ook overal mee naar toe), alles onder controle:). We nemen plaats in de bus en na een uurtje komt de budchauffeur ons kaartje en visum controleren... Visum!!! Die hadden we niet. kortom; bus op de remmen Menno en Koen deruit, bagagge derachteraan en we konden liftend terug...
Een heel gedoe en weer een mooie avond en nacht later in de backpackerswijk van Promm Penn, stonden we de volgende dag uberbrak op de bus te wachten. Na een 6 uur ontwaakten we in Ho Chi min City (Saigon). Eenmaal achterop een brommer taxi waren we helemaal amazed door de duizenden brommers op de 6 baanswegen zonder auto's.

De stad is kwa oppervlakte net zo groot als een stevige Nederlandse provinvie dus na 3 dagen verdronken en verdwaald te zijn in de dynamische metropool boekten we een tripje naar de natuur voor wat peace & love en mooie natuur, en voor we t wisten zaten we in een bananen boot en legde we aan op coconut Island, foute boel want op coconut island was alles, maar dan ook alles van kokosnoot gemaakt. Eten, snoep, kunst, meubels, gereedschap en dat alles werd voor een schappelijk prijsje aan de zwetende, hongerige, WC-nodigehebbende toerist met overgewicht aangeboden.

Het restaurant waar wij collectief de lunch nuttigden was zo gigantisch dat er konstant verdwaalden groepjes toeristen in ronddwaalden en overal verkopertjes, slangen en buikdanseressen. De avond was wel bijzonder en werd doorgebracht in de lokaal guest-house met slechts 8 toeristen van de groep met de liefste locals die ooit in Vietnam geleefd hebben, wat een lieverds! Voor ons koken, zingen en uitleg over de cultuur... echt niet normaal. Na onze daverende trip in "de jungle" keren wij weer terug naar de spetterende hoofdstad om een lading textiel in te slaan, zwaar onder de indruk van het nachtleven dwalen we rond en worden we uitgenodigt om te schuiven bij een stel taxichauffeurs die echt zoveel lol hebben met ons dat ze bijna stikken in hun biertjes van het lachen, echter daarna kregen ze onderling flink ruzie en toen zijn we maar weer verder gegaan... maar wow, dit is Saigon!