The long way Round

Een voortzetting van de verhalen in Azië

Het plan dat op een regenachtige dag in Burma gesmeedt is inmiddels in volle voorbereiding. We zijn in Chang Mai neergestreken waar we druk bezig zijn met het regelen van ons nieuwe vervoermiddel, twee sterke Honda motoren. De stokpaardjes moeten ons van Chang Mai tot aan de grens van Cambodja brengen. We contacteren onze oude kennissen en fiksen via een oude vriendin van ons twee Honda's met 110 CC met een topsnelheid van 105 Km/h (zelf uitgetest:-p).
Het regelen van de bewijzen en verzekeringen, reparaties, aanschaf helmen duurde een paar dagen, maar toen we ons eenmaal met de zware bepakking (20 kilo de neus) op onze brommers hadden, waren we eindelijk verlost van de saaie busreizen en vrij om te gaan en staan waar we wilden.

Daar zaten we dan in het centrum van Chang Mai, gewapend met een kaart lust naar avontuur schoten we het asfalt op en met de zon in onze face vlogen we langs uitgestrekte Thaise velden, door heuvel landschappen, dichte bebossing en reden we op kleine, scherpe berghellinkjes. Dit was het ultieme reizen, stoppen wanneer je wilt, een drankje doen in klein dorpje met de locale mensen die je met hun grote, nieuwsgierige ogen aankeken. Dit is dé ultieme manier van reizen! Met je neus in feiten gedrukt het echte land binnentrekken.

S'avonds stopten we in een grote stad. Zo trokken we door van stad naar stad, tussen door pauzerend/lunchend bij monumenten, stuwmeren, grote tempels. S'avonds verkenden we in elke stad even het nachtelijke leven wat soms to vertaging van onze trip leidde, te laat wakker worden of dat het zo gezellig was dat we een nachtje langer bleven.

Onze reis verliep chronologisch van:

Chang Mai -----> Lamphung -----> Lampang -----> Sukhotai -----> Phitsanulok -----> Nakhon Sawan.

Er deed zich echter een bijzondere situatie voor toen we op het platteland reden tussen Lampang en Sukhotai. Er waren flinke regenbuien geweest en we reden door half overstroomde gebieden niet veel later arriveerden we bij een bijzonder tempelcomplex waar monken in opleiding waren, net aangekomen barste er echter een noodweer los zoals we zelden meegemaakt hadden, snel schuilend in de tempels boden de monken ons aan te blijven slapen... we keken elkaar met glinsterende ogen aan, en gingen dankbaar in op het aanbod. Zo werden onze Honda's droog gestald en konden we slaapmatrassen + klamboe's krijgen voor de nacht. Nadat we kennis maakten met alle monks en de kunstenaar die een boedha beeld aan het beeldhouwen was gingen we met de kleine kinderen van de tempel een eethuisje opzoeken en speelden we een avondje sinterklaas, das dan weer de Hollandse cultuur:-)
Met een ronde buik vol verse rijst gingen we naar de kunstenaar om hem te helpen zoals hij gevraagd had en hij bleek het engels verrassend goed te beheren en vertelde ons alle geheimen en betekenissen van het boeddhisme.
Zo staat het leven op aarde te boek als een lijdensweg. Je blijft terugkomen op aarde in volgende levens tot je geleerd hebt in pure harmonie en balans te leven en dan zul je opstijgen naar het Nibanna en de rust vinden maar zolang je, je op aarde vermaakt mag je zo vaak terugkomen (reïncarneren) als wilt, dus als je het zo interpeteerd een hele vrije religie. De volgende dag gingen de monken er vroeg op uit om eten te verzamelen op een soort van bedeltocht door de dorpen en achteraf deelden ze hen verzamelde voedsel met ons en gingen we na een hartelijk afscheid weer op pad.

Aangekomen in de eindbestemming Nakhon Sawan. parkeerden we onze moters in een stalling stapten nog rozig van onze trip in de bus naar Cambodja...