De andere kant van Cambodja

Bamm! De halve gare bus komt slingerend tot stilstand op de Cambodjaanse wegen. Een lekke band is de oorzaak. Gelukkig zijn ze in Azië bijzonder praktisch ingesteld en fiksen die band in een half uurtje (chill).

Zee doemt op in de verte...een branding waar blauwe golven met schuimkoppen tegenaanslaan, om ons heen een nog ongerepte natuur.
Als we weer even naar buiten kijken zien we een drie bloedende lichamen liggen...geen moordlustig regime dit keer maar een zwaar ongeluk met drie ongelukkige auto en brommerbestuurders omringt door politie en toegeschoten bevolking.

In ons hotel huren we s'ochtends brommers en doen een zoals vanouds "brak op je brommertje" Frisse lucht en witte strand van het schone Cambdja omringt ons.

De laatste dag, een mooie dag, op onze brommer trip zagen we gister een bijzondere heuvel aan de horizon liggen echter we mochten hem niet beklimmen met onze brommers...toegang geweigerd...

We besluiten 'm te alsnog te verkennen, per jeep dit keer, We boeken een trip ---> helaas, te weinig mensen aangemeld, alleen Menno en Koen, dus wij alle hotels af en proberen de medebackpackers te porren voor onwijs vette trip. En ja hoor, na een uurtje zitten we in de auto met een chille Bob Marley fransman en een Canadese vrije denker.

Wolken schuren over de top van de berg en slierten mist sijpelen tussen de Franse koloniale ruine's door. De jeep rijd door de modderige paden en brengt ons bij een kaal hotelletje dat uitzicht bied over de ruines die tegen de heuvel top aangebouwd zijn.
Als we een wandeling gaan maken worden gewaarschuwd dat er nog mijnen uit de tijd van het regime naast de paden kunnen liggen.
Tussen de ruines ruimen Cambodjaanse soldaten met de metaaldetectoren mijnen en achtergebleven wapens uit de oorlogs/Red Khmer tijden.

In de ruines zien we huizen met interieur uit Art nouveau bouwtijd, mooie vergane glorie... Aangekomen op de top doemt uit de mist een groots herenhuis op, vervallen en vergaan ademt het een grillig sfeer uit. Eenmaal binnen druipt er weter en de plafonds ons neer en huilt de wind door de spelonken, plots buiten geschreeuw, een paar soldaten hebben een oude granaat gevonden naast het huis, echter te oud om nog af te gaan...

Door de mist hebben we nauwelijks zicht en leunend over de tuin muur raast de mist omhoog, plots trekt de lucht open en kijk in een meteloze diepte onder me, geschrokken laat ik me op de grond zakken, maar het is prachtig, een heuvel vol met groen, bebossing en achter me het spokende herenhuis waar in de oorlog, verteld een soldaat ons, vele Amrikanen en Fransen zijn geëxuteerd en levend in de diepte zijn gegooid...

Een vreemde nacht, de Camobodjaanse soldaten blijken aparte kerels te zijn die erg veel van zingen houden wat allemaal erg vreemd klinkt daar op die plek...

Slippend over de modderwegen, struikelend door de Rimboe, tuffend op de rivier maken we de terugtocht naar ons hotel. Bijzondere plek, bijzondere mensen maakt bijzondere herinnerringen, dit is Cambodja...