Ling!

Het Lesgeven aan de peuters was in het begin zeker even wennen, ze zijn immers 2 tot 3 jaar oud en ik ben normaal gesproken nooit zo'n koning met kleine kinderen. Met een hoop spelletjes en lichaamstaal probeer ik ze het alfabet bij te brengen. De kinderen kijken je met grote nieuwsgierige ogen aan en zolang er iets in hun beeld beweegt vinden ze het boeiend. ik scandeerde de eerste dag het alfabet en onder druk van de leraren zeggen de meeste me na, het duurde een week voordat ook de verlegen peuters meedoen.

Je krijgt na een paar dagen door hoe de kinderen zijn, de een huilt elke dag, de ander zit weer de hele dag naast het hek en de volgende zegt de hele dag niks en doet zelfs niet mee met de spelletjes... Wat later kom je erachter dat het huilende meisje ziek is, de wachtende jongen op zijn papa wacht en het verlegen meisje gewoon extreem verlegen is. Als ik klaar ben met lesgeven roep ik Set leaw! (afgelopen, klaar!) Lehn lehn! (play play!). waarop de peuters alle kanten opspurten en als gekken gaan spelen, ravotten en klauteren. Ik kan jullie vertellen dat ik nog nooit zulke fantieke, speelverslaafde kids heb gezien.

Op de momenten dat ik met de twee kinderjuffrouwen om de tafel zit spreken we vooral handen en voeten engels met moeite komen we erachter hoe elkander heet en waar ik vandaan kom, Hobby's, mzuieksmaak enzo gaat ook nog, opeens horen we gegil uit de andere speelzaal komen en de kinderjuffertjes rollen met hun ogen, als we gaan kijken zien we alle kinderen gillend en kletsnat om een gebroken spuitende kraan staan. Ze hebben de grootste lol de juffen denken daar anders over en grijpen kordaat in en slepen een paar deugnieten bij hen oor de zaal uit en gooien de kraan uit, dat terwijl de kindertjes gillend van de pret en kletsnat om elkaar heen dartelen, gedurende de drie uur dat ze wakker zijn gonst er een constant gegil en gekir door het zaaltje heen, de jeugd gedraagt voor Nederlandse begrippen als een stel ADHD figuurtjes, kortom het is dus erg druk maar wel erg geestig, ik lach helemaal een breuk met die kleintjes. Vooral de brutale en bijzondere kinderen leer je snel kennen en van hen weet je vaak als de eerste de naam.

Elke keer als ik de kindergarten binnen kom lopen hoor als ik eerst een hoog schel stemmetje roepen, Pi-Koen! Pi-Koen! (pi=oudere) en het jongetje nong-Mick (nong=jongere) maakt een wai gebaartje (wai= met de handen tegen elkaar aan voor je neus houden en een klein buiginkje maken). Eenmaal binnen groet ik alle kindjes persoonlijk met een hand (shake hand, shake hand!)
Elk kind is met zijn eigen ding bezig, zo rent noung-Bao rondjes om de groep tv-kijkende kinderen heen. nong-Pim de forse grote jongen met de grote ogen licht languit op de grond met een fles melk in zijn mond en kijkt me gedachteloos aan. Terwijl ik rondloop hangen nong-wak and nong-mick aan mijn been. daarna schud ik alle kinderen van me af en kan mijn lesje beginnen. Ik les 20 A4'tjes met letters van het alfbet neer en haal de kleidoos uit het magazijn, de kinderen moeten dan de klein in slierten rollen en in de vorm van de letters neerleggen.
bij het na-zeg spel wijs ik een plaatje aan (dog, cat, mouse enz.) en moeten de kinderen mij nazeggen en al snel krijg je door welke kinderen altijd bereid zijn je na te doen en die kunnen de rest daarin meeslepen.

Als ik aan de jufvrouwen vraag wat ze van de kinderen vinden trekken ze een vies gezicht en zeggen met een hoge stem "ling! ling!" wat staat voor, monkey! monkey! als een kindje toevallig langsloopt zegt een van de twee "ling!" en het kindje loopt verbaast kijkend weg...