De Eerste reis door het Thaise binnenland

Het fluitje snerpt door de stationshal en de motor van de trein zet zich in beweging. Ik kijk uit de ramen en zie Bangkok aan me voorbij schieten. Samen met mijn goede vriend Menno ben ik onderweg naar Hat Yai om 2 maanden vrijwilligerswerk te gaan verzetten. We zullen Engelse les gaan geven op Thaise basisscholen in klein dorpje genaamd Ban Ton San gelegen bij Hat Yai, helaas voor ons gaan er over het zuiden van Thailand slechte verhalen rond, er wordt bericht en gesproken over regelmatige bomaanslagen in het zuiden van Thailand waarbij afgelopen jaar 1200 doden zijn gevallen... bijkomend slecht nieuws is dat ze het voornamelijk op leraren gericht hebben...

We hebben nog een reis voor de boeg van zeker 20 uur, de trein boemelt en kraakt als een roestige rammelbak over de spoorrails voort en als je door het gangpad wil lopen is het moeilijk staande houden, zo woest is die trein.

Nadat we Bangkok uit reden kregen we voor het eerst wat van de Thaise natuur te zien, we passeerden een eindeloze rij van onderwaterstaande rijstvelden, wonderschone uitzichten gevuld met palmbomen op glooiende heuvels met het licht van de zonsondergang reflecterend op de waterplassen. Nadat de nacht insloeg werden cabines omgebouwt tot slaaphutten en kropen begeleid door oorverdovend gekraak ons bed in.

09:00 S'ochtends stopte de trein station Hat Yai en zouden we opgehaald worden door een kleine magere man met lang zwart haar nou en ik kan juliie vertellen dat daar, rondkijkend op het station, heel veel kleine mannetjes met lang zwart haar rondliepen dus na 10 langharige Taxichaufeurs te hebben aangesproken kwam er een op ons af die zij voor onze organisatie Dalaa Thailand te werken. Hij nam ons mee naar het Dalaa ontvangst centum en daar wachte we tot we opgehaald zouden worden door onze Thaise Dalaa leidster Gate en daarmee zat het grootste deel van onze reis er op.

Na in de Hat Yai universtiteit, die zo modern en mooi was dat die in Nederland niet zou mistaan, rondgeleid te zijn door twee knappe studentes werden opgehaald in een grote pick-up truck. Ik en Menno sprongen achterin en laten ons onder genot van de frisse wind door de plattelands omgeving rijden, er schiet van alles voorbij van avondmarkten, rubberplantages tot luchtmachtbasis.
Nadat we aangekomen is ons dorpje Ban Ton San even een kijkje hadden genomen, lieten we ons onderkomen voor de komende twee maanden toewijzen... Een heuse van volledig uit hout opgebouwde bamboe hut, het is een beetje krap maar sfeervol is het zeker! In het dorp hebben ze haast nog nooit een buitenlander gezien worden we nieuwsgierig aangekeken en er wordt breed naar ons geglimlacht, sommige mensen nodigen ons uit om even wat mee te drinken en voor de babbeltje, mensen knijpen voorzichtig in onze huid om te voelen of onze blanke huid anders aanvoelt en kijken verbaasd naar onze beharing, zelf hebben ze met geluk een paar snorharen... met de aankomst in Ban Ton San kunnen we gerust spreken van een cultuurschok en het is fantastich om mee te maken!