Waar de kou ons sloeg en de smeris niet...

15:00, We zijn iets te laat terug bij onze gastvrije vriend in Poitiers die ons de nacht aan onderdak geholpen heeft. Wachtend voor zijn flat stonden Menno en Koen voor het intercommetje en konden de verleiding niet weerstaan even snel naar die mooie langslopende dame te fluiten hehe... Even later komt onze maat ons ophalen, lopen z`n appertement binnen en aiai... treffen we daar de zojuist toegefloten dame aan... een door de grond zakkertje voor onze Menno en Koen...

De twee zetten ons bij het juiste bushokje af maar nog geen woord schoof ze ons toe... Zodra ze weglopen zijn we van onze pijnlijk moment verlost.

Eenmaal weer met ons vertrouwde liftbord in de hand staan we bij de stoplichten in een miezer regentje te wachten op een stoppende auto, we doen ons ding maar het mag niet baten, we lopen verder en ja daar stopt een auto, een stoere moeder nodigt ons uit om plaats te nemen, ze doet dit omdat haar kinderen ook liften, verteld ze ons, mooi is dat lifters onder elkaar!
Ze zet ons af bij een kleine telepéage (een ideale liftplek, een betaalplek op de snelweg voor de Franse autowegen) waar we vol van zelfvertrouwen onze bordjes pakken en beginnen te liften. Menno en Koen deden uren achter elkaar hun ding maar het mocht niet baten... Auto`s rijden langs, kijken ons lachend aan, zwaaien hier en daar naar ons en scheuren weer onbekommerd verder. Elke plek hebben we imiddels uitgeprobeerd, zo was onze Koen als een waaghals naast zo´n kassa gaan staan waar de mensen even hen raampje opendraaien om ze dan even snel te vragen waar ze heen gingen. Het leek uitstekend te werken tot er opeens een politie auto zijn raampje open draaide, nog snel sprong koen achter een paal maar het was iets te laat, en een blauw besnorde diender pakte Koen bij zijn schouder vast, "Allè avec moi!", daar nam hij me mee naar Menno en vraagt ons om ID we doen alsof we het niet begrijpen, Menno wil hem een hand geven maar daar was onze man niet blij verrast mee en liet Menno`s hand voor wat het was. Uitendelijk lappen we onze ID`s erbij waarop de smeris ons bedenkelijk aankijkt daarmee onze onzekerheid aanwakkerd en zegt, " naast de kassa´s mag je niet liften, hier vooraan is dat wel toegestaan" en de dag was gered! Liften is dus officieel toegestaan! afijn we gaan zonder succes door. De nacht slaat in en de kou slaat ons om de oren...al 2,5 uur...

Op een moment van onoplettendheid stopt er opeens een auto!!! ja, hij is voor ons, 100 kilometer! Net voor Tours stoppen ze, weer bij een telepège, een veel grotere dit keer. nu ging het vor de wind en vrachtwagen die ons iets voor Blois bracht en 10 minuten later een vrouw die ons exact voor het huis afzette waar wij vanacht onze slaapplek hadden gereld (dankjewel couchsurfing.com, probeer het eens!). We hoefden vandaag niet eens zover (180 KM) maar het duurde toch uren. We wisselen onze bergschoenen om naar onze frise All Star`s en Reebok`s en bellen aan bij het huis de deur gaat open en een warme gloed komt ons tegemoed...



PSje

Foto`s worden later, voor meer sfeer ;-) toegevoegd